بزرگان علم ، هنر ، فلسفه ، سیاست و ...

هفدهم فوریه مصادف است با زادروز رنه لاینک پزشک فرانسوی. او در سال ۱۷۸۱ دیده به جهان گشود و در سال ۱۸۱۶ زمانی که در بیمارستان نکر فرانسه کار می ‏کرد، استتوسکوپ (گوشی پزشکی) را اختراع کرد و از آن برای بررسی وضعیف قفسه سینه استفاده کرد. او در سال ۱۸۲۲ مدرس کلژ دو فرانس شد و در سال ۱۸۲۳ عنوان استادی پزشکی را به دست آورد. او همچنین ریاست کلینیک پزشکی بیمارستان دلا چاریته را برعهده داشت و استاد کلژ دو فرانس بود. لاینک در سال ۱۸۲۶ در ۴۵ سالگی مبتلا به سل شد و درگذشت.

دوران کودکی

لاینک در شهر کمپر در غرب ایالت بروتاین فرانسه به دنیا آمد. زمانی که او پنج شش ساله بود مادرش در اثر ابتلا به سل درگذشت و او مجبور شد با یکی از بستگان والدینش که کشیش بود، زندگی کند. او در سن دوازده سالگی به شهر نانت رفت تا با عمویش زندگی کند. عموی او گیوم فرانسوا لاینک، در دانشکده پزشکی دانشگاه نانت کار می‏ کرد.

لاینک دانش ‏آموز بااستعدادی بود، او زبان‏های انگلیسی و آلمانی را فرا گرفت و تحت راهنمایی عمویش یادگیری پزشکی را آغاز کرد. چندی بعد پدرش که وکیل بود او را از ادامه پزشکی باز داشت. بنابراین لاینک مدتی طولانی در فرانسه به سفر پرداخت، زبان یونانی آموخت و شعر نوشت. اما در سال ۱۷۹۹ دوباره به مطالعه پزشکی روی آورد. او در پاریس نزد پزشکان مشهوری مانند دوپویترن و ژان نیکلاس کورویسارت به تحصیل پرداخت. او در آنجا یاد گرفت که از صداها به‌منظور روشی برای کمک به تشخیص استفاده کند.

کورویسارت حامی برقراری مجدد شیوه پرکوسیون بود. پرکوسیون یا ضرب به روشی گفته می‏ شود که تشخیص بیماری از طریق ضربه زدن روی پوست و به ویژه روی نواحی از بدن که دارای حفره است مانند شکم و شش ‏ها انجام می‏ شود.


اختراع گوشی پزشکی

لاینک رساله‏ای نوشته است که در اوت سال ۱۸۱۹ به چاپ رسید. در مقدمه این رساله آمده است:

در سال ۱۸۱۶، در مورد وضعیت زن جوانی که از علائم شایع بیماری قلبی رنج می‏برد از من مشاوره خواسته شد، در مورد این بیمار، به‌دلیل چاقی زیاد به‌کارگیری روش پرکوسیون و استفاده از دست بی‏فایده بود. استفاده از روش گوش دادن مستقیم نیز به‌دلیل سن و جنسیت بیمار امکان‌پذیر نبود، به‌طور اتفاقی یک واقعیت ساده و شناخته شده در صوت‏شناسی را به خاطر آوردم. زمانی که به یک تکه چوب میخ می‏کوبیم اگر گوشمان را در طرف دیگر قرار دهیم، صدای واضح کوبیدن میخ را می‏ شنویم. پس بلافاصله یک دسته کاغذ را به شکل استوانه لوله کردم و یک سر آن را روی قلب بیمار قرار دادم و گوشم را روی قسمت دیگر گذاشتم و بسیار شگفت‏ زده شدم که دیدم به این روش ضربان قلب را حتی بهتر از زمانی که گوشم را مستقیم روی سینه قرار می‏ دهم، می‏ شنوم.

لاینک کشف کرد که این گوشی پزشکی به استفاده از روش متداول گذاشتن مستقیم گوش روی سینه بیمار برتری دارد، به‌ویژه اگر بیمار اضافه وزن داشته باشد. او در روزی که منجر به این کشف شد، بچه مدرسه ‏ای ‏هایی را دیده بود که با چوب‏ های بلند و توخالی بازی می ‏کنند. آنها گوش‏ خود را در یک طرف چوب قرار می‏ دادند و طرف دیگر را با میخ خراش می ‏دادند. چوب صدای خراش را تقویت و منتقل می‏ کرد. او گوشی پزشکی خود را که با چوب ساخته بود استتوسکوپ (استتوس به معنی سینه و کوپوس به معنی معاینه) نامید. اما پزشکان از این اختراع استقبال چندانی نکردند. مجله پزشکی نیواینگلند دو سال بعد اختراع استتوسکوپ را گزارش داد و در سال ۱۸۲۱ یک استاد پزشکی گفت: «کسی که برای شنیدن گوش دارد، باید از گوش‏هایش استفاده کند و نه از استتوسکوپ.» لاینک اندکی قبل از مرگ، استتوسکوپ خود را به پسر برادرش بخشید و آن را بزرگ‌ترین میراث زندگی‏اش خواند. از دیگر دستاوردهای پزشکی لاینک کمک به فهم پریتونیت (التهاب صفاق) و سیروز (التهاب کبد) است. گرچه بیماری سیروز شناخته شده بود، اما لاینک نام سیروز را بر آن نهاد. او همچنین واژه ملانوما را ابداع کرد و گسترش ملانوما به ریه‏ها را شرح داد.لاینک در سال ۱۸۰۴ زمانی که هنوز دانشجوی پزشکی بود، اولین فردی نام گرفت که درمورد ملانوما سخنرانی کرد. متن سخنرانی او در سال ۱۸۰۵ به چاپ رسید. او همچنین درباره بیماری سل مطالعه کرد. لاینک به‌طور اتقافی با استفاده از استتوسکوپ خود تشخیص داد پسر برادرش به سل مبتلا شده است. لاینک همواره حامی مشاهدات علمی عینی بود.

نظرات  (۱)

بسیار جامع بود اطلاعات خوبی داشت ممنونم اما اگر میشه کاملترش کنید عالی میشه. 

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی