عموما چنین تصور می شود که یک ریاضیدان بالقوه درجه اول، برای توفیق در زمینه کاریش، باید مطالعات ریاضی جدی را در سنین پائین آغاز کند و نباید که افراط در تعلیمات ابتدایی باعث بطالت او شود. کارل تئودور ویلهلم وایراشتراس که در اوستفلده در سال 1815 به دنیا آمد، استثنای عمده ای بر این دو قانون کلی است.
