مایکل فارادی(۲۲ سپتامبر ۱۷۹۱ - ۲۲ اوت ۱۸۶۷)، فیزیکدان و شیمیدان انگلیسی بود که بیش تر به سبب نوآوری‌هایش در الکترومغناطیس و الکتروشیمی مشهور است. کشف بنزن و قوانین مربوط به القای الکترومغناطیسی و تهیه کلر مایع از مهم‌ترین دستاوردهای او برشمرده می‌شوند.
فارادی دربارهٔ میدان مغناطیسی موجود در دور یک رسانا که جریان DC حمل می‌کند مطالعاتی داشت و مفاهیم اولیه میدان الکترومغناطیس را در فیزیک بنیان نهاد. وی القای الکترومغناطیسی و قانون‌های برقکافت را کشف کرد. او اثبات کرد که خاصیت مغناطیسی می‌تواند بر روی شعاع‌های نور اثر می‌گذارد و رابطه‌ای اساسی بین این دو برقرار است.اختراعات او در زمینه دستگاه‌های چرخنده الکترومغناطیس اساس فناوری موتور الکتریکی را پی ریزی کرد و این وضع ناشی از تلاش‌های او در زمینه کاربرد الکتریسیته در فناوری بود.
با وجود این که فارادی علوم رسمی کمی آموخت و ریاضیات عالی را خیلی کم یاد گرفت (مثل حساب دیفرانسیل و انتگرال)، یکی از تأثیر گذارترین دانشمندان تاریخ بود. برخی از مورخان علم او را به عنوان بزرگ‌ترین تجربه‌گر در تاریخ علم می‌دانند.فاراد که واحد ظرفیت الکتریکی در SI است بعد از او به این اسم نامیده شد همان‌طور که ثابت فارادی، بار الکتریکی یک مول از الکترون است (حدود ۹۶٬۴۸۵ کولن). قانون القای فارادی بیان می‌کند که میدان مغناطیسی که با زمان تغییر می‌کند به همان نسبت نیروی محرکه الکتروموتیو تولید می‌کند.
فارادی اولین و بهترین دانای گرانسنگ در علم شیمی در انستیتوی سلطنتی بریتانیای کبیر بود؛ مقامی که در تمام طول عمرش به آن منتسب بود.
فارادی فردی بسیار مذهبی و یکی از اعضای کلیسای ساندمانیان (یکی از فرقه‌های مسیحیت که در سال ۱۷۳۰ پایه‌گذاری شد و ایمان و التزام کاملی را نیاز دارد) بود. تذکره نویسان خاطر نشان کرده‌اند که «حس عمیقی از یگانگی خدا و یکپارچگی طبیعت در زندگی و کارهای فارادی نفوذ داشت»
