جان ری دانشمندی اهل بریتانیا بود که در زمینه گیاه‌شناسی، جانورشناسی، تاریخ طبیعی، و الهیات طبیعی کار می‌کرد. او را به عنوان یکی از نخستین طبیعی‌دانان انگلیسی می‌شناسند.
او کارهای مهمی را در زمینه‌های علمی مربوط به زیست‌شناسی منتشر کرد. طبقه‌بندی او از گیاهان در کتابش با عنوان Historia Plantarum، گامی مهم به سوی طبقه‌بندی نوین زیستی بود. ری سامانه تقسیم دوبخشی را که بر پایه آن گونه‌ها بر پایه اقسام پیش‌فرض‌شده طبقه‌بندی می‌شدند رد کرد، و به جای آن گیاهان را بر پایه شباهت‌ها و تفاوت‌هایشان برآمده از مشاهده تقسیم‌بندی کرد. او با این کار، تجربه‌گرایی علمی را جایگزین خردگرایی استقرایی فیلسوفان مدرسی کرد. او نخستین کسی بود که تعریفی زیستی از واژه «گونه» ارائه داد.
جان ری را همراه با لینه از بنیان گزاران اصلی علم زیست شناسی سیستماتیک می شناسند. وی اندیشه انتخاب نوع را به عنوان واحد بنیادی جمعیت مطرح کرد و انواع و گروه های بزرگتر را بر حسب نظامی که به ادعای او تسلسل عددی «نقشه خالق» بود در گروههای بزرگ طبقه بندی جای داد که البته بعضی از این دسته بندی ها غلط از کار در آمد.
ری آهنگر زاده ای بود که در بلک ناتلی نزدیک برین تری در اسکس انگلستان زندگی می کرد. تعلیمات مقدماتی را در همان برین تری دید و سپس در 16 سالگی به کاترین هال در کمبریج وارد شد. پس از سه دوره درسی، خود را به کالج «تری نیتی» منتقل کرد و درآنجا تحت تربیت «جیمز دوپورت» استاد زبان یونان واقع شد.
وی هرچه بر سنش افزوده می شد، علاقه اش به تاریخ طبیعی بیشتر می شد و انرژی بیشتری را صرف پروژه های زیست شناختی می کرد. در این ایام ری و شاگردانش برای مشاهده و مطالعه جانوران و گیاهان در انگلستان و ویلز و به ویژه در حومه کمبریج به گردش می رفتند. ری در 1669 موفق شد تا گیاهنامه ناحیه کمبریج که نخستین اثر در نوع خود بود را بنویسد.
ری به همراه شاگرد و ملازم همیشگی اش فرانسیس ویلوبای (1672-1635) یک تیم دو نفری تشکیل دادند که برای مطالعه و جمع آوری نمونه های جانوری و گیاهی به اکناف سفر می کردند و بر اساس توافق، ری در مورد گیاهان و ویلوبای در مورد جانوران به تحقیق می پرداختند. ری میوه، برگ و اجزای گل را به عنوان پایه رده بندی انتخاب کرد و برای مطالعات نظام یافته خود طرح مشخص تعیین کرد. ری در 1667 کاتالوگ گیاهان بریتانیا را منتشرکرد که توصیف مشروحی از گیاه نامه جزایر بریتانیا بود. در 1669 به عضویت انجمن سلطنتی برگزیده شد و همراه با ویلوبای در «مراودات فلسفی» مقاله ای با عنوان «آزمایش هایی بر روی حرکت شیره در درختان» منتشر ساخت.
ری در شاهکار خود درمورد ساختار، فیزیولوژی، توزیع و طرز رشد گیاهان اطلاعاتی ثبت کرده است و ازحدود 18600 گیاه که در واقع تمام گیاهان شناخته شده آن زمان بوده نام برده است. ری در 1684 کار ویلوبای را در مورد پستانداران و خزندگان دنبال کرد و دست نوشته های او را در مورد ماهیان پس از ویراستاری در 1686 منتشر ساخت. پژوهش های ری در مورد «چارپایان و خزندگان» (1693) مهمترین کار جانورشناسی او به حساب می آید. وی نظریه ارسطو را در مورد تقسیم پستانداران به جانوران تک سم، زوج سم و انگشت دار نپسندید و به جای آن نظامی شامل دو دسته پیشنهاد کرد، سم داران و ناخن داران. بهترین اثر او در حیطه حشره شناسی «فلس بالان» نام داشت که سلسله مراتب حشرات را توضیح می داد.
در این هنگام سلامت ری تا حدودی از دست رفته بود و وی به ناچار به همراه زن و فرزندانش به میلاد گاه خود یعنی «بلک ناتلی» بازگشت. اما علاقه بیش از حد او به کار اجازه استراحت به او را نمی داد و چون خودش قادر به حرکت کردن نبود فرزندان و دوستانش را برای جمع آوری نمونه ی حشرات می فرستاد. به هر حال وی با وجود موانع بسیار موفق شد مقاله ای در مورد رده بندی حشرات تهیه کند که این مقاله در 1704 آماده انتشار شد.
از دیگر آثار وی می توان به «مباحثات مادی و الهی» اشاره کرد که مقاله ای است در مورد سنگواره ها و دیگر جنبه های زمین شناسی که در 1713 و پس از مرگ وی منتشر شد. او علیرغم کسالت ممتد تا 78 سالگی زنده ماند و در 1844 به افتخار وی «انجمن ری» با هدف انتشار آثار او در مورد تاریخ طبیعی تأسیس شد.
کار جان ری در گیاه شناسی و جانورشناسی اساسا بر پایه توضیح و رده بندی استوار بود. او با رضایت خاطر، خویش را وقف مشاهده، متمایز ساختن، تعریف و نظم دادن اطلس های گیاهی و جانوری مناطق مختلف به شیوه سیستماتیک کرد. وی تأکید داشت که رده بندی موجودات باید بر اساس ساختار صورت بگیرد نه بر اساس مشخصات غیر اساسی مانند رنگ و اندازه و شکل ظاهری. این رهنمود مهم بر نحوه برداشت بسیاری از متأخرین تأثیر نهاد.
